Seti I
Faraon, władca starożytnego Egiptu z XIX dynastii,
Według różnych opinii egiptologów, jego panowanie przypada na lata od 1294 do 1279 p.n.e.
lub 1305\1302 do 1290 p.n.e. Starożytni Egipcjanie liczyli lata od dnia wstąpienia na
tron danego władcy jako pierwszy rok jego panowania, podawali imię władcy oraz rok jego
panowania. Śmierć władcy rozpoczynała pierwszy rok panowania jego następcy. Aby umiejscowić w
naszym systemie liczenia lat, panowanie Setiego I, należy wziąć pod uwagę dostępne przekazy z
różnych źródeł oraz ocenić, która z ich interpretacji jest najtrafniejsza. W związku z tym
istnieje wiele poglądów na ten temat.
Według Manethona panowanie Setiego I trwało 11 do 15 lat, ale znany brytyjski egiptolog Kenneth Kitchen, uważa, że było to 15 lat, mimo istniejących przekazów, mówiących o krótszym jego okresie – nie ma żadnych historycznych wzmianek ani dokumentów datowanych po 11 roku panowania Setiego, które, co znamienne, jest poza tym bardzo bogato udokumentowane. Brak jakichkolwiek zapisów po 11 roku panowania Setiego dowodzi, iż dłuższe jego panowanie nie jest prawdopodobne. Co ważniejsze, Peter Brand, w artykule The 'Lost' Obelisks and Colossi of Seti I (Zaginione obeliski i kolosy Seti I) zaznacza, iż władca ten w dziewiątym roku swego panowania dokonał otwarcia kamieniołomu w Asuanie, z którego materiał miał być przeznaczony na budowę obelisków i statui. Akt ten dokumentują dwie kamienne stele. Obeliski i statue z kamienia pozyskanego z kamieniołomu w Asuanie (m.in. obeliski w Luksorze) nie zostały, w większości, dokończone za życia Seti I, a dopiero na początku panowania Ramzesa II. Dowodzą tego zapisy, mówiące o tym, że obeliski te i statuy ukończone zostały w dwa lata po otwarciu kamieniołomów i rozpoczęciu ich tworzenia oraz stele Ramzesa II mówiące, że ...dokończył wiele monumentów ojca... (Brand, s. 107) – zapewne wielki hypostyl w Karnaku i Świątynie w Abydos.
Po burzliwych przemianach społecznych i reformie religijnej Echnatona głównymi zadaniami stojącymi przed jego następcami: Horemhebem, Ramzesem I i Setim I, było przywrócenie porządku wewnętrznego oraz ponowne ustanowienie egipskiego panowania w Kanaan i Syrii oraz nad Hetytami. Seti z wielką determinacją i energią poprowadził kilka wypraw wojennych przeciwko nim, nie odniósł w nich jednak definitywnego sukcesu i nie osłabił potęgi Hetytów, na tyle, aby nie stanowili potencjalnego zagrożenia dla Egiptu. Jednakże w wyniku tych kampanii Egipt odzyskał większość utraconych wcześniej zdobyczy terytorialnych oraz unormował stosunki z państwem Hetytów. Obrazują to wielkie reliefy na pylonach świątyni Amona w Karnaku. Świątynia grobowa Setiego zbudowana została na zachodnim brzegu Nilu w Tebach. Z jego inicjatywy powstała również wielka świątynia w Abydos, której budowę dokończył jego syn Ramzes II. Stolicą Setiego było Memfis. Uważany był za wielkiego władcę lecz sławę jego przyćmił jego syn, Ramzes II uważany za największego władcę starożytnego Egiptu.
Według K. Kitchen'a około siódmego lub ósmego roku swego panowania Seti ustanowił koregentem i następcą tronu, swego syna Ramzesa
Grobowiec
Wspaniały grobowiec Setiego w Dolinie Królów (KV17), został odkryty w 1817 roku przez Giovanniego Battistę Belzoniego. Na ścianach jego korytarzy i sal umieszczono malowidła i reliefy obrazujące króla w otoczeniu bogów, rytuał Otwarcia Ust oraz przedstawienia wszystkich Ksiąg Grobowych: Litanii Re, Księgi Umarłych, Amduat i Księgi Bram. Komora grobowa to wspaniała, ogromna sala, ściany której pokrywają najpiękniejsze malowidła. Sufit, po raz pierwszy spośród wszystkich grobowców w Dolinie Królów w formie sklepienia, pokrywają przedstawienia konstelacji. Na ciemnoniebieskim tle znajdują się złote wyobrażenia gwiazdozbiorów, przedstawionych pod postaciami zwierząt. Rozmiary komory grobowej są imponujące. Jej wysokość to 6,05 metra, szerokość - 8,38 metra, długość - 14,26 metra, powierzchnia - 126,5 m 2, a kubatura - 503 m 3.
Mumia władcy odnaleziona została dopiero w roku 1881 w skrytce mumii królewskich DB-320 w Deir el-Bahari i od tego czasu znajduje się w Muzeum w Kairze. Jego sarkofag trafił do w Muzeum Sloane'a w Londynie. Badania doskonale zachowanej mumii Setiego I wykazały, iż zmarł on w wieku poniżej 50 lat. Przyczyny jego przedwczesnej śmierci nie są jasne, ale brak jest pewnych dowodów na jej gwałtowny przebieg. Wykluczyły to badania mumii. Przypuszcza się, że powodem mogła być długoletnia choroba, prawdopodobnie serca. Istnieją spekulacje, iż Seti urodził się z wadą anatomiczną. Miał serce po prawej stronie, czego może dowodzić umieszczenie podczas mumifikacji kamiennego skarabeusza po prawej stronie mumii. Według różnych hipotez to umiejscowienie mogło być zwykłym błędem mumifikatorów, próbą sprawienia, aby jego serce lepiej działało w zaświatach niż za życia, lub też oddaniem rzeczywistego, rzadko spotykanego, zjawiska anatomicznego.
Źródło: Wikipedia
Według Manethona panowanie Setiego I trwało 11 do 15 lat, ale znany brytyjski egiptolog Kenneth Kitchen, uważa, że było to 15 lat, mimo istniejących przekazów, mówiących o krótszym jego okresie – nie ma żadnych historycznych wzmianek ani dokumentów datowanych po 11 roku panowania Setiego, które, co znamienne, jest poza tym bardzo bogato udokumentowane. Brak jakichkolwiek zapisów po 11 roku panowania Setiego dowodzi, iż dłuższe jego panowanie nie jest prawdopodobne. Co ważniejsze, Peter Brand, w artykule The 'Lost' Obelisks and Colossi of Seti I (Zaginione obeliski i kolosy Seti I) zaznacza, iż władca ten w dziewiątym roku swego panowania dokonał otwarcia kamieniołomu w Asuanie, z którego materiał miał być przeznaczony na budowę obelisków i statui. Akt ten dokumentują dwie kamienne stele. Obeliski i statue z kamienia pozyskanego z kamieniołomu w Asuanie (m.in. obeliski w Luksorze) nie zostały, w większości, dokończone za życia Seti I, a dopiero na początku panowania Ramzesa II. Dowodzą tego zapisy, mówiące o tym, że obeliski te i statuy ukończone zostały w dwa lata po otwarciu kamieniołomów i rozpoczęciu ich tworzenia oraz stele Ramzesa II mówiące, że ...dokończył wiele monumentów ojca... (Brand, s. 107) – zapewne wielki hypostyl w Karnaku i Świątynie w Abydos.
Po burzliwych przemianach społecznych i reformie religijnej Echnatona głównymi zadaniami stojącymi przed jego następcami: Horemhebem, Ramzesem I i Setim I, było przywrócenie porządku wewnętrznego oraz ponowne ustanowienie egipskiego panowania w Kanaan i Syrii oraz nad Hetytami. Seti z wielką determinacją i energią poprowadził kilka wypraw wojennych przeciwko nim, nie odniósł w nich jednak definitywnego sukcesu i nie osłabił potęgi Hetytów, na tyle, aby nie stanowili potencjalnego zagrożenia dla Egiptu. Jednakże w wyniku tych kampanii Egipt odzyskał większość utraconych wcześniej zdobyczy terytorialnych oraz unormował stosunki z państwem Hetytów. Obrazują to wielkie reliefy na pylonach świątyni Amona w Karnaku. Świątynia grobowa Setiego zbudowana została na zachodnim brzegu Nilu w Tebach. Z jego inicjatywy powstała również wielka świątynia w Abydos, której budowę dokończył jego syn Ramzes II. Stolicą Setiego było Memfis. Uważany był za wielkiego władcę lecz sławę jego przyćmił jego syn, Ramzes II uważany za największego władcę starożytnego Egiptu.
Według K. Kitchen'a około siódmego lub ósmego roku swego panowania Seti ustanowił koregentem i następcą tronu, swego syna Ramzesa
Grobowiec
Wspaniały grobowiec Setiego w Dolinie Królów (KV17), został odkryty w 1817 roku przez Giovanniego Battistę Belzoniego. Na ścianach jego korytarzy i sal umieszczono malowidła i reliefy obrazujące króla w otoczeniu bogów, rytuał Otwarcia Ust oraz przedstawienia wszystkich Ksiąg Grobowych: Litanii Re, Księgi Umarłych, Amduat i Księgi Bram. Komora grobowa to wspaniała, ogromna sala, ściany której pokrywają najpiękniejsze malowidła. Sufit, po raz pierwszy spośród wszystkich grobowców w Dolinie Królów w formie sklepienia, pokrywają przedstawienia konstelacji. Na ciemnoniebieskim tle znajdują się złote wyobrażenia gwiazdozbiorów, przedstawionych pod postaciami zwierząt. Rozmiary komory grobowej są imponujące. Jej wysokość to 6,05 metra, szerokość - 8,38 metra, długość - 14,26 metra, powierzchnia - 126,5 m 2, a kubatura - 503 m 3.
Mumia władcy odnaleziona została dopiero w roku 1881 w skrytce mumii królewskich DB-320 w Deir el-Bahari i od tego czasu znajduje się w Muzeum w Kairze. Jego sarkofag trafił do w Muzeum Sloane'a w Londynie. Badania doskonale zachowanej mumii Setiego I wykazały, iż zmarł on w wieku poniżej 50 lat. Przyczyny jego przedwczesnej śmierci nie są jasne, ale brak jest pewnych dowodów na jej gwałtowny przebieg. Wykluczyły to badania mumii. Przypuszcza się, że powodem mogła być długoletnia choroba, prawdopodobnie serca. Istnieją spekulacje, iż Seti urodził się z wadą anatomiczną. Miał serce po prawej stronie, czego może dowodzić umieszczenie podczas mumifikacji kamiennego skarabeusza po prawej stronie mumii. Według różnych hipotez to umiejscowienie mogło być zwykłym błędem mumifikatorów, próbą sprawienia, aby jego serce lepiej działało w zaświatach niż za życia, lub też oddaniem rzeczywistego, rzadko spotykanego, zjawiska anatomicznego.
Źródło: Wikipedia